Cennet Ülke

Bu ülke öyle bir ülke ki herşey bolmuş
Ağaçlarla Çiçeklerle dolu bahçelerin yer aldığı
Herkesin huzurlu yaşadığı
Üzerinde pamuk gibi bulutların dolaştığı
Güzel bir ülke imiş.
Her köşesinde yemyeşil
Mis gibi kokan ağaçları
Bağrında binlerce çeşit canlının barındığı
Göz alabildiğine yükselen ormanları varmış.
Kuşlar şakır koyunlar melermiş.
Rengarenk kelebekler uçuşurmuş kırlarda
Rüzgar da ılık esermiş yeşil çayırlarda.
Hoş bir seda bırakırmış
Çobanın kavalından dökülen ezgiler.
Tekir kedi mırıldanır karabaş aaaifle dolaşırmış.
Tüm çocuklar ve büyükler mutluluk içinde yaşarmış.
Hayat sürüp giderken hızla
Insanlar yaşam telaşında!
Yiyor içiyor döküp saçıyor
Yaşayıp gidiyorlamış.
Ormanları kesip biçiyor
Süratle de tüketiyorlarmış...
Fakat bu hayat telaşı içinde
Büyümekte olduğunu farkedemedikleri
Bir canavar bilgisizlikle ruhunu
Verimli topraklarla da karnını doyuruyormuş
Görülmez değilse de bu varlık!
Göremiyorlarmış birileri nedense!..
Ülkede yaşam sürüyor yeni yeni bebekler doğuyor
Ülke nüfusu da gittikçe artıyormuş.
Bir taraftan topraklar azalıyor
Yaşam alanları daralıyormuş
Canavar ise büyüyor da büyüyormuş.
Canavar mutlu halinden memnun;
Çünkü ülke halkı farkedemiyor işin boyutunu
Ve insanlar yitiriyor işini aşını
Hergün gelişmiş ülkelerin yaşamları.
Hayatlarına fabrikalar makineler girmiş.
En kötüsü doğa kirlenmiş...
Ya o çöplerin durumu?
Bidonlara sokaklara sulara taşmış.
Ülkeden gökyüzüne
Zararlı gazlar tozlar dumanlar yükselmiş

Yağmur damlaları kirlenmiş
Kara kara yağmış dünyalarına.
Halı gibi serili otlar yokedilmiş.
Verimli tarlalar da binalara dönüştürülmüş.
Tabiat başlamış sararmaya solmaya.
Mevsimler şaşırmış ve yerlerini.
Baharı beklerken düşmüş kiraza kar taneleri.
Sabah kar var giyiyorsun çizmeni
Öğleden sonra terleyip çıkartıyorsun ceketini
Denizlerde yüzülemez balıklar da yaşayamaz olmuş.
Ya kirlenmiş denizlerde yaşayan canlılar?
Ne mi olmuş?
Ne olsun yaşayamaz olmuş herbiri...
Kökleriyle sarılıp toprağı kucaklayan ağaçlar da
Kesilince birer birer
Gelipte birçok canlar alır olmuş seller.
Oysa ormanlar köklerindeki gölcüklerde
Topraktan çektikleri suları saklar
Hem de mevsimi dengelerler.
Olmaz ise eğer ormanlar
Sularla akıp gider faydalı üst topraklar.
Toprağın gücü yetmez
Tohumu bağrında beslemeye
Çünkü artık yitirmiştir özünü mineralini
Renk renk çıplak kayalar ve çölleşmiş tepeler
Kaplar ülkenin her yerini
Peki bu tablolar kader mi?
Yoksa bir ihmalin bedeli mi?
Ve günlerden bir gün
Ülkenin bir köşesinde;
Duyarlılığı duygusallığı
Sevgisi dağlar kadar olan
Pamuk sakallı bir dedecik
Uyuyamaz olmuş geceleri!
Kim sorsa halini
Diyemiyormuş iyi
Çünkü söyledikleri dilediği gibi
Ulaşamıyormuş göze kulağa dile ne dese...
Birgün oturuken bahçesinde
Geldiğini görür çocukların gençlerin;
Yeşil giysilerle başında tacı yapraklardan
Ve ellerinde dikilecek fidan.
Pamuk Dede tutamaz gözyaşlarını mutluluktan;
Ülkenin her yeri bereketlenir gözyaşlarından.
Dağıtır rengarenk bahçesinde
Yüreğinden çıkan sevgi demetini.
Çağıl çağıl akar her birinin kalbine beynine.
Ülke çocukları olur gönül gönüle yürek yüreğe.
Sevgiyi birleştirirler bilgiyle.
Umut verirler Pamuk Dede'ye.
Pırıl pırıl gençler güzel şeyler üretirler elbirliği ile
Ve canavar boğulur gider sevgi bilgi selinde;
Ülke olur cennetten bir bahçe
Doğaüstü olsada bu canavar
Kovalar onu bilinçli kafalar.
Akla sığmaz kutuya girmez bu canavar pes eder.
Yürekleri vatan toprak sevgisiyle dolu ülke çocukları
Sele bir çakıl taşını dahi vermemeye kararlı
Gökten düşer üç elma
Birisi bu masalı dinleyene
Ikincisi bu masaldan pay alana.
Üçüncüsü ise Pamuk Dede'ye.
Çocuklar bilirler çok da severler.
Pamuk Dede aslında Erozyon Dede.